1. Testament Herakliusza Billewicza
oddający swój majątek wnuczce Aleksandrze i wyznaczający dla niej męża –
Andrzeja Kmicica.
2. Styczeń 1655 – niespodziewany
przyjazd Kmicica do Wodoktów. Rozkochanie się w sobie pary bohaterów – Oleńki i
Kmicica.
3. Pijatyka w Lubiczu Kmicica i jego
kompanii – strzelanie do portretów przodków Billewiczów oraz zabawy z
okolicznymi dziewczętami.
4. Wyjazd Kmicica do Upity. Oleńka
zostaje ostrzeżona przez Butrymów przed Kmicicem i jego kompanami.
5. Sprzeczka Oleńki i Kmicica o
hulaszcze życie Kmicica. Mocne postanowienie poprawy Kmicica.
6. Wybicie kompanii Kmicica w karczmie
przez Butrymów. Wściekłość Kmicica i zemsta w postacie podpalenia Wołmontowicz
7. Pomoc Oleńki w ucieczce Kmicicowi i
jednoczesne wyrzeknięcie się miłości do zbrodniarza: „Krew na waćpana ręku,
jako na Kainowym. Precz na wieki!”
8. Porwanie Oleńki przez Kmicica i
pojedynek z „małym rycerzem” Wołodyjowskim, który odbija Oleńkę, raniąc w
pojedynku Kmicica.
9. Listy księcia Janusza Radziwiłła
(wojewody wileńskiego) wzywające do gotowości zbrojnej. Michał Wołodyjowski
namawia Kmicica, aby ten zmazał swe winy w służbie ojczyźnie. Kmicic rusza do
Kiejdan na służbę Radziwiłłowi. W tym czasie Szwedzi pod wodzą Wittemberga
napadają na Polskę. Krzysztof Opaliński, Radziejewski i Wirtz zdradzają króla
Jana Kazimierza i przekazują Wilekopolskę królowi szwedzkiemu Karolowi
Gustawowi.
10. Przysięga Kmicica złożona na krzyż
Radziwiłłowi, iż nie opuści go aż do śmierci
11. Wielka uczta w Kiejdanach, na którą
przyjeżdżają Zagłoba, Jan i Stanisław Skrzetuscy oraz Wołodyjowski. Jest na
niej też Kmicic i Oleńka z towarzyszącym jej stryjem panem Tomaszem
Billewiczem. O północy odczytany zostaje dokument stwoerdzający oddanie Litwy
Szwedom.
12. Bunt Zagłoby, Skrzetuskich i
Wołodyjowskiego na akt zdrady Radziwiłła i uwięzienie ich w podziemiach zamku.
Wierność Kmicica Radziwiłłowi, który mami go, iż jest to chwilowy sojusz z
Szwecją. Kmicic na oczach uwięzionych rycerzy tłumi bunt polskich patriotów,
którzy występują przeciwko Radziwiłłowi. Kmicic okrzyknięty zdrajcą.
13. Wyrok śmierci na uwięzionych Zagłobę,
Skrzetuskich i Wołodyjowskiego internowanych
do Birż pod eskortą Rocha Kowalskiego. Podstęp Zagłoby i uwolnienie
rycerzy przez szlachtę laudańską.
14. Przybycie Kmicica do Wodoktów, aby
zabrać Oleńkę i pana Tomasza do Kiejdan. Pojmanie przez Wołodyjowskiego i
towarzyszy, skazanie na śmierć i
nieoczekiwane uwolnienie po odnalezieniu przy Kmicicu listu wyjawiającego
wstawiennictwo Kmicica za Wołodyjowskim, Zagłobą i Skrzetuskimi.
15. Powrót Kmicica do Radziwiłła i nie
danie wiary słowom Wołodyjowskiego i towarzyszy, iż Radziwiłł to zdrajca.
Radziwiłł zabiera do Kiejdan Oleńkę i pana Tomasza.
16. Kmicic rusza z listami do księcia
Bogusława Radziwiłła i do króla szwedzkiego Karola Gustawa. W rozmowie z
Bogusławem w Pilwiszkach dostrzega przewrotność postępowania Radziwiłłów,
którzy w upadku Rzeczypospolitej upatrują własnych korzyści. Kmicic uzmysławia
sobie własną pomyłkę, próbuje porwać księcia Bogusława, ale ten rani go i
ucieka.
17. Kmicic dochodzi do zdrowia ukryty w
leśnej chacie przez Sorokę. Chata należy do służących kiedyś Kmicicowi
Kiemliczów. Tu rozpoczyna nowe życie jako Babinicz. Pisze dwa listy: jeden do
Janusza Radziwiłła poprzysięgając mu zemstę, drugi do Wołodyjowskiego. W tym
czasie Oleńka dowiaduje się od Radziwiłłów o rzekomym porwaniu króla Jana
Kazimierza przez Andrzeja i zostaje zabrana przez Bpgusława do Taurogów.
18. Kmicic wraz Kiemliczami rusza w
stronę Warszawy, a potem Częstochowy. W czasie podróży pod Częstochową
podsłuchuje rozmowę Wrzeszczowicza (dowodzącego wojskami Szwedów) a baronem
Lisolą o zamiarze zajęcia Częstochowy przez Szwedów i ograbienia skarbca na
Jasnej Górze. Kmicic rusza na Jasną Górę i przekazuje informacje o zagrożeniu
przeorowi Kordeckiemu.
19. Atak na Jasną Górę wojsk szwedzkich
pod dowództwem Wrzeszowicza i Millera. Przybycie Kuklinowskiego w celu
prowadzenia rozmów i upokorzenie go przez Kmicica. Kmicic przebrany za Szweda
wysadza kolubrynę szwedzką i trafia jako jeniec w ręce Kuklinowskiego, który
przypieka mu boki. Pomoc Kiemliczów i śmierć Kuklinowskiego.
20. Odstąpienie Szwedów spod Jasnej Góry
z wigilijnymi opłatkami zamiast talarami.
21. Kmicic z Kiemliczami przedostaje się na Śląsk
do Głogowej do króla Jana Kazimierza. Podając się za Babinicza opowiada o
obronie Jasnej Góry i słyszy o historii Radziwiłłów mówiącej o rzekomym planie
porwania króla przez Kmicica.
22. Uratowanie królowi Janowi
Kazimierzowi życia na szlaku górskim w Tatrach zaatakowanego przez liczny
oddział Szwedów. Kmicic pada ranny i wypowiada swoje prawdziwe nazwisko.
23. Szczera rozmowa Kmicica-Babinicza z
królem i postanowienie oddania się pod
komendę Czarnieckiego nadal pod nazwiskiem Babinicz.
24. Polacy pod dowództwem Sapiehy atakują
Janusza Radziwiłła w Tykocienie, ale ten umiera wcześniej wyczerpany chorobą i
głodem. Sapieha zostaje mianowany hetmanem litewskim na miejsce Janusza
Radziwiłła. Kmicic – Babinicz wyrusza z pomocą Sapieże, prowadząc wojnę podjazdową
przeciwko księciu Bogusławowi. W walce, w której chciał uwolnić pojmanego
Sororkę pada nieprzytowmny pod wływem ciosu Bogusława.
25. Obolały Kmicic wyrusza z Sapiehą na
pomoc Czarnieckiemu. Kmicic prowadzi walkę podjazdową z wojskami Bogusława,
krocząc ślad w ślad za nim, aż we wrześniu 1656 roku dochodzi do decydującej
bitwy pod Prostakami, w której Kmicic darowuje życie Bogusławowi obawiając się
o życie Oleńki (nie wiedział, iż tej udało się uciec z miecznikiem panem
Tomaszem do Wołmontowicz)
26. Kmicic broni Wołmontowicze przed
Szwedami i wyrusza na nową wojnę – z Rakoczym. W trakcie jednej z bitew zostaje
ciężko ranny i przywieziony do Lubicza.
27. Msza święta w Upicie, w trakcie
której kapłan odczytuje list królewski rehabilitujący Kmicica i wymieniający
zasługi Kmicica.
